دلم خوش بود که اینجا بین دوستانی مطلب می نویسم که همه احساس غربت کرده اند و دنبال گمشده ای هستند.
فکر می کردم که درد دین دارند و نگران وضعیت فرهنگی مملکت هستند.
دشمن شناس هستند و در پی مبارزه با تهاجم فرهنگی هستند.
متاسفانه بعضی ها این جا را با محافل شخصی اشتباه گرفته اند و مطلبشان شده انتقال مشکلات شخصی که شاید فقط در میهمانی های خانوادگی مطرح می شوند. یا اینکه برای جمع و جور کردن بازدید کننده فقط آمده اند که نظری بدهند و بروند. آیا در گروه های مقابل ما و کسانی که به فکر تخریب اسلام هستند هم اوضاع این گونه است. یا همه مدام در حال نوشتن مطالب جدی و ترویج فساد به صورت علنی با پشت کار بسیار بالا هستند.
حال باز می خواهید در نوشته های مان قوطه ور باشیم.
خداوند انشاء الله چشم ما را باز کند.